فهرست مطالب
نمایش
8 نکته حیاتی برای انتخاب بین جفت ارزهای اصلی و فرعی در فارکس
بازار فارکس، بزرگترین بازار مالی جهان، مکانی است که در آن ارزهای مختلف جهان با یکدیگر مبادله می‌شوند. در این بازار، ارزها به صورت جفت معامله می‌شوند، به این معنی که شما یک ارز را می‌فروشید و همزمان ارز دیگری را می‌خرید. این جفت ارزها به دو دسته اصلی و فرعی تقسیم می‌شوند که درک تفاوت‌های آن‌ها برای هر معامله‌گر فارکس بسیار حیاتی است. این مقاله به بررسی دقیق جفت ارزهای اصلی و فرعی، ویژگی‌های آن‌ها، مزایا و معایب معامله با هر کدام، و استراتژی‌های معاملاتی مرتبط با آن‌ها می‌پردازد.
جفت ارزهای اصلی در بازار فارکس (Major Pairs):
جفت ارزهای اصلی، جفت‌هایی هستند که شامل دلار آمریکا (USD) به عنوان یکی از ارزها هستند. دلار آمریکا، به عنوان ارز ذخیره جهانی، نقش بسیار مهمی در بازار فارکس دارد و حجم معاملات جفت ارزهایی که شامل آن هستند، بسیار بالاتر از سایر جفت ارزهاست. لیست جفت ارزهای اصلی معمولاً شامل موارد زیر است:
EUR/USD (یورو/دلار آمریکا):این محبوب‌ترین جفت ارز در فارکس است و حجم معاملات بسیار بالایی دارد. معامله با این جفت ارز به دلیل نقدینگی بالای آن، اسپرد پایین و نوسانات نسبتا بالا، جذاب است.
USD/JPY (دلار آمریکا/ین ژاپن):این جفت ارز نیز از نقدینگی بالایی برخوردار است و به دلیل ارتباط قوی با اقتصاد ژاپن و نرخ بهره بانک مرکزی ژاپن، نوسانات قابل توجهی دارد.
GBP/USD (پوند/دلار آمریکا):پوند انگلیس، یکی از ارزهای اصلی جهان است و جفت ارز GBP/USD نوسانات قابل توجهی را تجربه می‌کند. اقتصاد انگلیس و رویدادهای 정치 این کشور تأثیر مستقیمی بر نرخ این جفت ارز دارند.
USD/CHF (دلار آمریکا/فرانک سوئیس):فرانک سوئیس، به عنوان یک ارز پناهگاه امن، در مواقع عدم قطعیت اقتصادی جهانی تقاضای بالایی دارد و این جفت ارز می‌تواند در زمان‌های بحران، نوسانات قابل توجهی داشته باشد.
USD/CAD (دلار آمریکا/دلار کانادا):این جفت ارز به طور قابل توجهی تحت تأثیر قیمت نفت و روابط تجاری بین آمریکا و کانادا قرار دارد.
AUD/USD (دلار استرالیا/دلار آمریکا): این جفت ارز به دلیل ارتباط قوی با اقتصاد استرالیا و قیمت کالاهای اساسی، مانند مواد معدنی، نوسانات زیادی دارد.
NZD/USD (دلار نیوزیلند/دلار آمریکا):مشابه AUD/USD، این جفت ارز نیز به قیمت کالاهای اساسی حساس است و نوسانات قابل توجهی دارد.
مزایای معامله با جفت ارزهای اصلی در بازار فارکس:
نقدینگی بالا: به دلیل حجم معاملات بالا، یافتن خریدار و فروشنده برای این جفت ارزها بسیار آسان است و در نتیجه، می‌توانید به سرعت وارد و خارج از معامله شوید.
اسپرد پایین: به دلیل نقدینگی بالا، اسپرد (تفاوت بین قیمت خرید و فروش) این جفت ارزها معمولاً پایین‌تر است که هزینه معاملات را کاهش می‌دهد.
نوسانات قابل پیش‌بینی‌تر: نوسانات جفت ارزهای اصلی، به دلیل حجم معاملات زیاد و وجود تحلیلگران و معامله‌گران زیادی، معمولاً قابل پیش‌بینی‌تر از جفت ارزهای فرعی است.
دسترسی آسان به اطلاعات: اطلاعات و تحلیل‌های زیادی در مورد جفت ارزهای اصلی در دسترس است که به معامله‌گران در تصمیم‌گیری کمک می‌کند.
معایب معامله با جفت ارزهای اصلی در بازار فارکس:
رقابت بالا:به دلیل محبوبیت بالا، رقابت بین معامله‌گران در این جفت ارزها بسیار زیاد است.
نوسانات کمتر (در مقایسه با جفت ارزهای فرعی):** در حالی که نوسانات وجود دارد، اما ممکن است در برخی از دوره‌ها نوسانات جفت ارزهای فرعی بیشتر باشد و فرصت‌های معاملاتی بیشتری را ارائه دهند.
جفت ارزهای فرعی در بازار فارکس (Minor Pairs):
جفت ارزهای فرعی، جفت‌هایی هستند که شامل دلار آمریکا نیستند، اما یکی از ارزهای اصلی (به جز دلار آمریکا) را شامل می‌شوند. این جفت ارزها معمولاً نوسانات بیشتری نسبت به جفت ارزهای اصلی دارند، اما نقدینگی آن‌ها کمتر است. مثال‌هایی از جفت ارزهای فرعی عبارتند از:
EUR/GBP (یورو/پوند انگلیس): این جفت ارز نوسانات قابل توجهی دارد و به روابط بین اقتصاد انگلیس و منطقه یورو حساس است.
EUR/JPY (یورو/ین ژاپن): این جفت ارز نوسانات زیادی دارد و به تغییرات در سیاست‌های پولی بانک مرکزی اروپا و ژاپن حساس است.
GBP/JPY (پوند/ین ژاپن): این جفت ارز نیز نوسانات بالایی دارد و به روابط بین اقتصاد انگلیس و ژاپن حساس است.
مزایای معامله با جفت ارزهای فرعی در بازار فارکس:
نوسانات بیشتر: جفت ارزهای فرعی معمولاً نوسانات بیشتری نسبت به جفت ارزهای اصلی دارند که می‌تواند فرصت‌های سودآوری بیشتری را برای معامله‌گران ایجاد کند.
معایب معامله با جفت ارزهای فرعی:**
نقدینگی méně: نقدینگی جفت ارزهای فرعی کمتر از جفت ارزهای اصلی است که می‌تواند یافتن خریدار و فروشنده را دشوارتر کند و در نتیجه، ورود و خروج از معامله را با چالش همراه کند.
اسپرد بالاتر: به دلیل نقدینگی کمتر، اسپرد جفت ارزهای فرعی معمولاً بالاتر است که هزینه معاملات را افزایش می‌دهد.
نوسانات غیرقابل پیش‌بینی‌تر: به دلیل نقدینگی کمتر، نوسانات جفت ارزهای فرعی ممکن است غیرقابل پیش‌بینی‌تر باشد و ریسک معاملات را افزایش دهد.
اطلاعات کمتر: اطلاعات و تحلیل‌های کمتری در مورد جفت ارزهای فرعی در دسترس است که می‌تواند تصمیم‌گیری را برای معامله‌گران دشوارتر کند.
یک پاسخ